سداب گیاهی است علفی و دائمی به ارتفاع تا حدود یک متر. برگ‌ها ضخیم و گوشتدار و بدون دندانه هستند که در قسمت‌های بالای ساقه به‌صورت ساده و در قسمت‌های پایین چند قطعه‌ای است. رنگ برگ و ساقه‌ها سبز مایل به آبی و کدر و رنگ گل‌ها زرد است. میوه سداب به‌صورت کروی و متشکل از پنج برگچه است که درون آن دانه‌هایی به رنگ قهوه‌ای وجود دارد.

مصطکی درختچه‌ای است که تا ۴ متر ارتفاع دارد. شاخه‌های آن ناهموار و برگ‌ها شامل تا ۱۴ زوج برگچه است. گل‌ها به‌صورت مجتمع و ابتدا سبزرنگند؛ ولی کم‌کم قرمز می‌شوند. میوه‌ها ابتدا نارنجی مایل به قرمزند و پس از رسیدن تقریباً به رنگ سیاه در می‌آیند.

مرزنجوش گیاهی است علفی و دائمی به ارتفاع ۸۰ سانتی‌متر که به مرزنجوش وحشی نیز معروف است. ساقه آن راست، دارای انشعابات زیاد، پوشیده از تارهای کوتاه و به رنگ سبز مایل به قرمز است. برگ‌ها بیضی‌شکل و نوک تیزند و سطح رویی آن‌ها سبز تیره و سطح زیرین پوشیده از کرک است.

فلوس گیاهی است خودرو که ارتفاع آن به ۱۵ متر می‌رسد. این درخت اکثراً در نقاط گرم دنیا، از جمله هندوستان، آفریقا، برزیل، مصر و جنوب شرقی ایران می‌روید. برگ‌ها بزرگ، به طول ۲۰ سانتی‌متر و شامل تا ۱۶ برگچه سبز روشن و گل‌ها به‌صورت خوشه آویزان و زردرنگ است که به میوه نیام مانند تبدیل می‌شوند.

کنجد گیاهی است یک‌ساله به ارتفاع حداکثر تا یک متر که قسمت‌های بالای ساقه آن پوشیده از کرک است، ولی قسمت‌های پایینی کرک ندارد. برگ‌ها بیضی بلند و نوک تیز، به طول ۱۴ سانتی‌متر است که به‌صورت متقابل روی ساقه قرار می‌گیرند (ممکن است برگ‌های قسمت پایین گیاه کمی پهن‌تر باشند و به‌صورت متفاوت قرار گیرند). گل‌ها به‌صورت تکی در کنار برگ‌های قسمت بالای ساقه ظاهر می‌شوند.

روناس گیاهی است علفی و چندساله که ارتفاع آن تا ۱/۵ متر می‌رسد. ساقه گیاه چهارگوش و پوشیده از خارهای کوچک است. اصولاً خارهای خشن ساقه قلاب مانند هستند و گیاه به همین وسیله می‌تواند به تکیه‌گاه بچسبد و بالا برود. برگ‌ها بیضی، دراز و نوک تیزند و در هر بند ساقه (ساقه دارای بندهایی است) دو برگ و اصولاً چهار گوشوارک برگ مانند می‌روید.

نخود گیاهی است علفی و یک‌ساله که ارتفاع آن حداکثر به ۵۰ سانتی‌متر می‌رسد و پوشیده از تارهای غده‌ای است. برگ‌ها از برگچه‌های کوچک و دندانه‌دار تشکیل شده‌اند که تعداد آن‌ها ممکن است تا ۱۷ عدد باشد. گل‌های گیاه نخود، سفید مایل به قرمز و یا مایل به آبی هستند و به‌صورت منفرد بر روی ساقه قرار می‌گیرند.

بیدخشت یا بیدانگبین، تکه‌های جامد بی‌شکل به رنگ سفید مایل به شیری است که از روی نوعی بید با نام علمی Salix excelsa که به نام‌های محلی فوکا (در سخت‌سر و تنکابن)، فک در مازندران و وی (وی دار) در گیلان مشهور است، به دست می‌آید. درخت مربوطه از خانواده بید است. بیدخشت که نوعی مان محسوب می‌شود، به علت داشتن مواد قندی، شیرین است و گاه با تکه‌هایی از برگ گیاه (یا ناخالصی‌های دیگر) همراه است.

درمنه گیاهی است علفی و دائمی به ارتفاع حداکثر ۲ متر با ریشه‌ای چوبی. برگ‌ها تا ۲۰ سانتی‌متر طول دارند و دارای بریدگی‌های عمیق و نامساوی با نوک تیز است. سطح رویی برگ‌ها سبز و سطح زیرین سبز مایل به سفید است. گل‌ها به‌صورت کاپیتول های کوچک زردرنگ یا زرد مایل به قرمز در بالای محور ساقه‌ها قرار دارند.

پرسیاوش گیاهی است علفی و چندساله با ریزوم نازک و انشعابی که از آن دم برگ‌هایی نازک و سیاه یا سرخ مایل به سیاه خارج‌ شده و برگ‌ها روی آن قرار می‌گیرند. برگ‌ها به‌صورت منفرد روی دم برگ‌ها قرار دارند و روی هر طرف دمبرگ ۵ تا ۱۲ عدد برگ قرار می‌گیرد. گاهی طول دم برگ‌ها که‌برگ‌ها روی آن واقع‌ شده‌اند تا ۳۰ سانتی‌متر می‌رسد. بر روی برگ‌ها بریدگی‌هایی وجود دارد که آن را به دو یا سه قسمت تقسیم می‌کند.