باقلا گیاهی است علفی با ساقه‌ای شیاردار و به ارتفاع حداکثر ۱۷۰ سانتی‌متر که مقطع ساقه آن تقریباً مربعی است. برگ‌ها به طول تا ۲۵ سانتی‌متر، شامل ۲ تا ۷ برگچه درشت (برگ مانند) و گل‌ها نسبتاً درشت و اکثراً سفید رنگ با لکه‌های سیاه هستند. این گل‌ها گاه گلی رنگ بوده و به‌صورت دسته‌های پنج‌تایی کنار هم قرار دارند.

کلم گیاهی است علفی که ابتدا به‌صورت خودرو در نواحی مختلف آسیا و مدیترانه گسترش داشته و به‌مرور واریته های مختلفی از آن تولید شده است. بیشتر کلم‌ها دوساله یا چندساله و عموماً گرد و کروی هستند. برگ‌ها اغلب به هم فشرده‌اند و ممکن است حول محور ساقه قرار گرفته باشند. ساقه معمولاً کوتاه است و برگ‌ها به‌صورت لایه لایه به شکل صاف و گاهی رگه‌دار و به رنگ‌های سبز، قرمز و سفید است.

بادمجان گیاهی است علفی و بوته‌ای که ارتفاع آن تا ۱۵۰ سانتی‌متر می‌رسد. برگ‌های گیاه بزرگ، تقریباً بیضی نوک‌تیز با لبه‌های موج‌دار به طول تا ۲۰ و عرض تا ۱۰ سانتی‌متر است. گیاه از تارهای ریزی پوشیده شده و نوع خودروی آن جثه بزرگ‌تری دارد که ارتفاع آن گاهی به ۲۲۵ سانتی‌متر و برگ‌ها به طول تا ۳۰ و عرض تا ۱۵ سانتی‌متر می‌رسد. گل‌ها سفید یا بنفش روشن، به‌صورت منفرد (در گیاهان کاشته شده) و مجتمع (در گیاهان خودرو) می‌باشند. گیاهان کشت‌ شده، یک‌ساله و گیاهان خودرو ممکن است چندساله باشند.

شوید گیاهی است بوته‌ای و یک‌ساله که ارتفاع آن تا ۶۰ سانتی‌متر و گاهی بلندتر می‌رسد. ساقه‌ای استوانه‌ای با خطوط طولی دارد که نرم و شکننده است و در قسمت‌های بالا تقسیماتی از آن جدا می‌شود، برگ‌ها که به طول ۲۰ سانتی‌متر می‌رسند، به بریدگی‌های نخ مانندی به قطر ۱ تا ۲ میلی‌متر تقسیم شده و به‌صورت متناوب بر روی ساقه قرار می‌گیرند. برگ های شوید شباهت زیادی به رازیانه دارد، ولی بوی این دو گیاه کاملاً با هم متفاوت است.

شلغم گیاهی است علفی و دوساله با ریشه‌های متورم. این ریشه‌ها که ما آن را به نام شلغم می‌شناسیم، بسته به واریته های گوناگون، به رنگ‌های سفید، سفید با لکه‌های گلی یا بنفش، سبز، زرد و یا گلی مایل به قرمز هستند. شلغم تقریباً بدون یقه است و ساقه‌های گل‌دار به طول ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متر روی آن رشد کرده‌اند. در قسمت بالای ساقه‌ها گل‌های زرد روشن می‌رویند. گلبرگ‌ها ۶ تا ۱۰ میلی‌متر طول دارند. برگ‌ها سبز روشن تا سبز بوده و ممکن است بدون کرک و یا دارای کرک‌های زبر باشند.

گوجه‌فرنگی گیاهی است علفی و بوته‌ای که ارتفاع آن گاهی به ۳ متر می‌رسد. ساقه گوجه‌فرنگی نازک و ضعیف بوده و ممکن است به‌صورت گسترده در اطراف گیاه پهن شود. به همین دلیل می‌توان آن را بر روی نگهدارنده قرار داد. برگ‌ها تا ۲۵ سانتی‌متر طول دارند و از ۵ تا ۹ برگچه به طول ۸ سانتی‌متر تشکیل‌ شده‌اند. گل‌ها به‌صورت مجتمع سه تا دوازده تایی، زرد رنگ و کوچک به طول حداکثر ۴ سانتی‌متر و قطر تا ۸ میلی‌متر هستند. میوه‌ها کروی و گاهی تخم‌مرغی شکل، قرمز رنگ و در اندازه‌های مختلف است.

اسفناج گیاهی است علفی و بوته‌ای، یک‌ساله یا دوساله که ارتفاع آن تا ۸۰ سانتی‌متر می‌رسد. ساقه‌ای راست و شیاردار دارد که‌برگ‌های مثلث شکل با دمبرگی شیاردار دور آن قرارگرفته است. برگ‌ها گاه تا ۳۰ سانتی‌متر طول و ۱۵ سانتی‌متر عرض دارند. برگ‌های پایین گیاه بزرگ‌ترند و هر چه به‌طرف انتهای ساقه نزدیک می‌شوند، کوچک‌تر می‌گردند. گل‌ها که از خرداد تا شهریورماه ظاهر می‌شوند، به رنگ زرد متمایل به سبز هستند.

ترخون یا تلخون گیاهی است علفی، پایا و به شکل بوته که ارتفاع آن گاه تا یک متر می‌رسد. برگ‌ها باریک و نوک‌تیز و به رنگ سبز تیره هستند. برگ‌های قاعده‌ی ساقه‌ی گیاه دارای سه لوب است که لوب وسط بزرگ و دو لوب کناری کوچک می‌باشند. کاپیتول ها کوچک، سبزرنگ و به‌صورت مجتمع خوشه هستند. ساقه‌ها تقریباً نازک و شکننده می‌باشند که در اثر شکسته شدن بوی اسانس آن‌ها به مشام می‌رسد.

شنبلیله گیاهی است علفی و یک‌ساله، به ارتفاع ۵۰ سانتی‌متر. برگ‌های آن بیضی‌شکل با نوک مدور هستند که حدود نصف بالای پهنک آن‌ها دندانه‌دار است. این برگ‌ها مرکب از سه برگچه می‌باشند که از یک نقطه، منشعب می‌شوند. گل‌ها منفرد، به رنگ زرد روشن و گاهی بنفش مایل به سفید هستند. میوه شنبلیله به‌صورت نیام خمیده، به طول ۱۱ سانتی‌متر و حاوی حدودا ۲۰ دانه است.

سیر گیاهی است چند ساله و علفی به ارتفاع حدود ۵۰ سانتی‌متر، با برگ‌هایی باریک و به‌صورت غلافی که قسمتی از ساقه را می‌پوشانند. برگ‌ها معمولاً از ناحیه غلاف به‌صورت آویخته قرار می‌گیرند. گل‌ها به‌صورت مجموعه‌ای چتر مانند به رنگ سفید یا گلی در انتهای دمگل درازی قرار می‌گیرند. قسمت مورد استفاده گیاه بیشتر بولب (پیاز) زیرزمینی آن است که هر یک دارای ۱۰-۵ حبه سیر است. این قطعات در پوشش نازک مایل به سفید قرارگرفته‌اند و مجموعه آن‌ها در غلافی یکپارچه، بولب سیر را تشکیل می‌دهند. کلیه قسمت‌های سیر بوی مواد گوگردی آن را می‌دهد؛ ولی میزان این مواد در بولب حداکثر است. سیر در نقاط مختلف ایران، به‌خصوص همدان و شمال کشت می‌شود.